Gdy wracałem do biegania po dłuższej przerwie po rozstaniu ze stadionem i chciałem zacząć bawić się w ulicę, jedyne co chciałem robić to było bieganie. Lubiłem po prostu trenować. Lubiłem to uczucie spełnienia po dobrze wykonanej robocie-chyba jak każdy. Wtedy byłem też umiarkowanie świadomy więc im bardziej się zajeżdżałem tym bardziej byłem zadowolony (teraz wiem, że nie o to w trenowaniu chodzi:) ).
Zgłosiłem się o pomoc w rozpisaniu planu do mojego dobrego kolegi i bardzo doświadczonego biegacza Kuby. A on postawił warunek do współpracy – muszę wyznaczyć sobie cel. Nie przekonywało go, że po prostu chcę biegać, a co wyjdzie to wyjdzie. I teraz rozumiem o co mu chodziło i jestem mu wdzięczny za przekazaną wiedzę.
Oczywiście celem może być dobre samopoczucie i ogólnie czerpana przyjemność z nabijania kilometrów. Ale wtedy nie należy zbytnio zawracać sobie głowy planowaniem treningu, tylko należy wychodzić i biegać jak pozwala czas, zdrowie oraz inne ważne dla każdego czynniki (żona, mąż…).
Moim celem stało się złamanie 15 min na 5 km i pod to tworzyłem plan, który następnie realizowałem z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień, z miesiąca na miesiąc i tak przez 5 lat aż w końcu dopiąłem swego. W najtrudniejszym okresie, w szpitalu, postanowiłem wrócić do życia co też mi się udało, a obecnie skupiam się przez najbliższe pół roku na spokojnym powrocie do pełni zdrowia, formy, a przy okazji lekkim zbiciu masy:)
Współpracowałem, np. z zawodniczką, która chciała być ponownie fit po urodzeniu dziecka. I wiedziałem już, że nie ma potrzeby jej aplikować morderczego treningu, tylko należy delikatnie głaskać, prowadzić i utrzymywać w strefie komfortu, co nie było wcale łatwe, gdyż zaczynaliśmy od marszobiegów trwających 30 s (skończyło się półmaratonem).
Przytaczam te różne przykłady aby każdy zastanowił się nad właściwą drogą prowadzącą do obranego celu. Trzeba wiedzieć, że różne rodzaje treningów, przynoszą inne korzyści w poszczególnych cyklach przygotowań. Inaczej należy trenować w pierwszym okresie cyklu, gdzie należy się skupić na budowaniu bazy wyjściowej, solidnych podstaw do realizowania dalszych obciążeń, a inaczej w końcowym okresie bezpośredniego przygotowania startowego, który ma być już tylko szlifem wcześniej wykonanej pracy.
Należy pamiętać, że inaczej trenuje się do rywalizacji na 5km, a inaczej do maratonu i zależnie od wybranego dystansu, trzeba poprawnie dobrać bodźce podnoszące dyspozycję. Niewłaściwie ułożony plan treningowy, oprócz tego, że nie przyniesie oczekiwanej poprawy, może także spowodować regres formy w wyniku wykonywania ćwiczeń tłumiących osobisty potencjał oraz cechy, które akurat powinny być rozwijane. To tak jakby sprinter przygotowujący się do dystansu 100 m, biegał dziennie 30 km w nadziei, że będzie lepiej znosił ostatnie 15 m wyścigu.
Zasada swoistości treningu wg Danielsa mówi, że aby opanować daną umiejętność, należy trenować właśnie ją i nie starać się dojść do wyznaczonego celu poprzez ćwiczenie innych umiejętności. Szczególnie wśród amatorów wykonywanie tych innych aktywności, zabiera tylko czas, który można by przeznaczyć na to, co przynosi pożądany efekt. Nie należy kopiować i naśladować przypadkowo znalezionych schematów, zawsze lepiej wiedzieć i rozumieć, dlaczego robisz to, co robisz.
Warto pomyśleć o celu krótko- jak i długoterminowym bo bieganie, szczególnie na długich dystansach, wymaga czasu i cierpliwości. Nie dojdziesz w kilka miesięcy do życiowych wyników. Musisz pozwolić organizmowi zbudować wytrzymałość niezbędną choćby w maratonie, a to trwa latami. Oczywiście możesz przebiec cały dystans we względnym komforcie i zdrowiu ale czasy, które osiągniesz nie będą tymi, na które cię stać.
Pamiętaj też aby wyznaczane cele były realistyczne czyli jeżeli udało ci się pokonać 5 km w 30 min to maraton w 3 h może być przegięciem. Weź pod uwagę swoje możliwości czasowe, staż treningowy i osobiste ograniczenia. I wtedy dopiero stwórz plan, który doprowadzi cię do upragnionego celu! To jest podsumowanie i prawda płynąca z tego tekstu do zapamiętania.
